Uroczystość upamiętniająca atak na Jarmark Bożonarodzeniowy w Magdeburgu, ograniczona perspektywa Rüdigera Erbena i brak samokrytyki politycznych odpowiedzialnych

Autoprezentacja polityki w Magdeburgu

Szanowni poszkodowani i rodziny ofiar ataku, szanowny panie Kanclerzu, szanowna Pani Burmistrz, Szanowne Panie i Panowie,

minął już dokładnie rok, odkąd w naszej stolicy landu wydarzyło się coś niewyobrażalnego. Ludzie, którzy w dniach przed świętami szukali radości i relaksu na jarmarku bożonarodzeniowym, stali się ofiarami strasznego przestępstwa.

20 grudnia 2024 rzucił cień na to miasto i cały nasz kraj. Byłem tu tego samego wieczoru i te straszne obrazy zapadły mi w pamięć. Rany nie zagoiły się do dziś. Groza jest wciąż obecna. Nie możemy zapomnieć. To słuszne i jesteśmy to winni ofiarom. Nie mogą zostać zapomniane. W tym pomaga również toczący się już proces główny.

Dziś nasze myśli są z Wami. Sprawca odebrał życie sześciu osobom i zranił setki, ale nie mógł nas złamać. Imponująca była szybka, profesjonalna pomoc służb ratunkowych i wielu wolontariuszy bezpośrednio po zdarzeniu. Niezapomniana jest również fala solidarności wszystkich, którzy udzielili pomocy i wsparcia. Za to serdecznie dziękujemy również dzisiaj.

Tchórzliwy czyn zmienił to miasto i ten kraj. Ci, którzy stracili bliskich, którzy zostali fizycznie i psychicznie skrzywdzeni, którzy byli świadkami strasznego zdarzenia, są na zawsze naznaczeni tym dniem. Utrata ukochanej osoby jest jednym z najgorszych doświadczeń w życiu. Doświadczyliśmy bezbronności, ale nie możemy pozostać ofiarami.

Dlatego ważnym znakiem jest, że jarmark bożonarodzeniowy w Magdeburgu odbywa się w tym roku zaledwie kilka metrów stąd. Nie poddajemy się terrorowi. Żyjemy swoim życiem i tradycjami. To również przesłanie tego dnia.

Na poziomie państwowym wzmacniamy nasze wysiłki, aby zapobiegać takim atakom z wyprzedzeniem. Ale nigdy nie będzie absolutnego bezpieczeństwa. Nie możemy pozwolić, by nasz wolny sposób życia został zniszczony. Nasze współżycie opiera się na wzajemnym zaufaniu, poszanowaniu nienaruszalnej godności człowieka i miłości bliźniego.

Pociągamy napastników do odpowiedzialności z pełną surowością prawa, ale nie możemy oddać naszej wolności i godności, nosząc nienawiść w sercach. To odróżnia nas od tych, którzy szerzą terror. I zawsze powinniśmy o tym pamiętać – nie tylko tu i dziś, ale na zawsze.

Szanowni poszkodowani, szanowne rodziny ofiar ataku, szanowny panie Premierze, drogi Reinerze Haseloff, szanowna pani Burmistrz Simone Borris, drodzy uczestnicy tej uroczystości,

są dni, kiedy ciemność nie chce ustąpić. Są dni, kiedy żałoba jest tak wielka, że zajmuje prawie całą przestrzeń.

Wielu z Państwa siedzi dziś tu z bólem w sercu, którego trudno opisać słowami. Wiele osób w tym mieście, w tym landzie Saksonia-Anhalt, a nawet w całych Niemczech, nosi dziś szczególnie ciężar żałoby. Dokładnie rok temu, 20 grudnia 2024 r., krótko po godzinie 19, dotarły do nas wiadomości o straszliwej przemocy, która miała miejsce tutaj w Magdeburgu. Większość z nas, ludzi w całym kraju, zastygała z przerażenia. To, co miały być święta – ostatnie dni adwentu i Boże Narodzenie – zostało w ciągu kilku sekund głęboko przyćmione przez strach i wielkie współczucie ludzi.

Ostatnie dni adwentu i Boże Narodzenie w tym roku są przyćmione. Wciąż mamy przed oczami rozdzierające serce obrazy miejsca ataku. Słyszymy relacje ofiar i świadków, płacz bliskich. Panie i Panowie, jesteśmy krajem, który nie stawia nic ponad człowieka, każdego człowieka, ponad życie ludzkie. Z naszego głębokiego przekonania – a wielu powie zgodnie z naszą wiarą chrześcijańską – każdy człowiek jest stworzony wyjątkowo. Każdy człowiek jest powołany do życia, w którym może się rozwijać w swojej cudownej wyjątkowości.

Zbrodnia, która wydarzyła się w tym mieście dokładnie rok temu, zniszczyła życie. Wywróciła życie rodzin i zakończyła sześć istnień w najbardziej okrutny sposób, zbyt wcześnie. Rodzina, przyjaciele, koledzy z klasy i pracy mogą opowiedzieć, w czym tkwiła wyjątkowość każdego z tych sześciu ludzi, gdzie są niezastąpieni i gdzie będą na zawsze brakować. Tak więc dziś wspólnie opłakujemy. Opłakujemy każde życie.

Myślimy o wszystkich, którzy dźwigają ciężar fizyczny i psychiczny pozostawiony przez tę zbrodnię. Myślimy o rannych, którzy przez wiele dni i tygodni walczyli o życie i zdrowie, a niektórzy nadal walczą. Myślimy o rodzinach, a także o pierwszych ratownikach, którzy sami doświadczyli grozy. Mam nadzieję, że dla nas wszystkich pocieszeniem i siłą będzie wspólne dziś pamiętanie i żałoba, by być dla siebie nawzajem, być przy ofiarach tego strasznego czynu, ale także znosić razem gniew i złość. Gniew i złość są dopuszczalne wobec tak okrutnej zbrodni.

Chcę w imieniu rządu federalnego, ale także osobiście, powiedzieć wszystkim poszkodowanym: stoimy po waszej stronie, dziś i w przyszłości. A jeśli będzie brakować, jesteśmy wezwani dziś do poprawienia i ulepszenia tego. Chcę podziękować wielu ludziom, którzy 20 grudnia 2024 roku stali się bohaterami. Ten dzień był również dniem wielkiej ludzkości. Ludzie bez wahania i częściowo narażając się na osobiste niebezpieczeństwo, zajęli się rannymi, pomagali, pocieszali, organizowali i słuchali. Podjęli decyzję, by nie pozwolić przemocy zadecydować o wszystkim – decyzję, którą możemy podejmować każdego dnia.

Dziękuję siłom policji, straży pożarnej i służbom ratowniczym, kapelanom pogotowia, lekarzom i personelowi szpitali, a także wielu wolontariuszom. W tych dniach często dokonali nadludzkich wysiłków.

Drogie rodziny, drodzy bliscy, drodzy współżałobnicy, drodzy mieszkańcy Magdeburga i Saksonii-Anhalt, dziś, i w tym świecie, potrzebujemy pocieszenia i wsparcia. „Błogosławieni, którzy cierpią, albowiem oni będą pocieszeni” – mówi Biblia. Życzę Wam wszystkim, życzę nam wszystkim, by każdy znalazł osobiste źródła pocieszenia – w wierze, wspomnieniach, opowieściach i w objęciach bliskich.

Chcę, abyśmy jednocześnie jako kraj nadal byli tym, czym jesteśmy: krajem, który bezwarunkowo okazuje współczucie, zwłaszcza tam, gdzie doszło do niesprawiedliwości; stojąc razem tam, gdzie wybucha przemoc; wytrwale i konsekwentnie wspierając tych, którzy doświadczają przemocy. 20 grudnia zawsze będzie dniem pamięci i wspomnienia, ponieważ każde ludzkie życie jest dla nas najwyższe i najcenniejsze. Niech dzisiaj wszyscy znajdziemy w tym wspomnieniu pocieszenie i pokojowe współistnienie – zwłaszcza z okazji nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia.

Żadnej energii słonecznej poza Niemcami?

Rzemiosło dla młodzieży zamiast więzienia dla przestępców

Demonstracja o dymisję rządu Świateł Drogowych i nowe wybory w dniu 03.03.2024 w Naumburgu (Saale), Saksonia-Anhalt