|
|
||
|
||
|
||
|
||
| Strona główna O stronie Kontakt | ||
|
Nowa edukacja narodowa: Demokracja jako życie pod opiekąAch, Friedrich Merz. Ten latarnia liberalno-konserwatywnego rozsądku, który ciągle na nowo wyjaśnia nam, co jest dla nas dobre. W jednej z telewizyjnych audycji pokazał swoje wychowawcze ambicje – nie program partii, lecz ambicje edukacyjne: Obywatele mają być „przez wyższe ceny gazu i oleju opałowego edukowani”, by zmienić ogrzewanie. Brzmi logicznie. Albo, jak powiedziałby pedagog: Kto nie chce słuchać, musi zamarznąć. 
Merz nie widzi siebie w prostej roli przedstawiciela narodu – nie, on jest wychowawcą klasy narodu. A obywatele? Oczywiście, siedzą grzecznie w ławkach, głowy spuszczone, źle napisali pracę z CO₂. Szóstka, na miejsce, kupić pompę ciepła! Ale Merz nie jest sam w swoim dążeniu do zbiorowego kształtowania charakteru. Wielu innych polityków, z różnych frakcji, najwyraźniej podziela ten sam mandat edukacji narodowej. Wystarczy pomyśleć o genderze – nie jest to dyskutowane, lecz wdrażane, bez referendum. Kto nie chce, wylatuje z przedszkola językowego. Albo wielka edukacja moralna CO₂: jazda samochodem to grzech, jedzenie mięsa – etyczne wykolejenie. Za to gotowość do wojny – ostatnio pożądany cel wychowawczy, podkreślany z pedagogicznym naciskiem w niedzielnych przemówieniach. Nagle znów można mówić o obowiązku wojskowym, i to bez rumieńców na twarzy. Kiedyś to był militaryzm, dziś – egzamin dojrzałości obywatelskiej. Czym różni się dziecko od dorosłego?Bardzo prosto: dzieci nie mogą wybierać swoich wychowawców. Dorośli – mogą. Co cztery lata stawia się krzyżyk na karcie do głosowania – i to jest uroczyste mianowanie kolejnego opiekuna, który tłumaczy nam, co mamy robić, czego nie robić i co myśleć.To jest ta „nasza demokracja”, o której się tak często mówi. Nie system, w którym rządzi lud – lecz taki, w którym lud zostaje ubezwłasnowolniony. Oczywiście dla jego własnego dobra! Politycy wiedzą przecież, co jest słuszne. A kto nie rozumie, ten zostanie „uczulić”, „przekształcić” albo – jak to uroczo potwierdził Merz – wychować. Co jest w tym zabawne? Większość ludzi to nawet popiera. Niemiec przez dziesięciolecia przyzwyczaił się do politycznych rodziców tak bardzo, że nie zauważa, iż tkwi w retorycznym przedszkolu. Samodzielność? Fuj. Suwerenność? Brzmi jak praca. Wolność? Tylko jeśli została zatwierdzona. Może to jest prawdziwe niemieckie marzenie: nie własny dom, nie samochód, nie emerytura z 63 lat. Lecz bezpieczeństwo rządów ludzi, którzy nie widzą siebie jako sługi narodu, lecz jako jego wychowawców. A my? Zostajemy grzecznymi uczniami i czekamy na kolejny pedagogiczny kopniak w portfel. Dziękujemy, Friedrich. Dziękujemy, drodzy politycy. Bez was nie wiedzielibyśmy, co robimy źle. Author: AI-Translation - Американский искусственный интеллект | 11.04.2025 |
|
| Inne artykuły: |
 | Ach, ile kosztuje świat? - Dzieci szkolne są drogieAktualne ceny podręczników szkolnych i materiałów przekraczają wszelkie granice i czynią początek roku szkolnego próbą obciążającą dla wielu rodziców.... Czytaj dalej |
 | Obłuda w Bundestagu: Pistorius głosi służbę, ale nie daje przykładuJak wiarygodny jest rząd, który wymaga moralności w siłach zbrojnych, ale sam jej nie praktykuje?... Czytaj dalej |
 | Urząd miasta musi pęknąć! - Prośba o wsparcie - Inicjatywa obywatelska i umowa urbanistyczna w Braunsbedra - aktualny stan17 kwietnia 2024 roku obraduje rada miasta Braunsbedra. Sina Anklam z Inicjatywy Obywatelskiej Braunsbedra prosi mieszkańców miasta o wsparcie dla większej demokracji i woli oby... Czytaj dalej |
|
Wspieraj działanie tej strony dobrowolnymi wpłatami: Przez PayPal: https://www.paypal.me/evovi/12 lub przelewem bankowym IBAN : IE55SUMU99036510275719 BIC : SUMUIE22XXX Właściciel konta: Michael Thurm Shorts / Reels / Krótkie klipy Dane firmy / Zastrzeżenia prawne |