|
|
||
|
||
|
||
|
||
| Strona główna O stronie Kontakt | ||
|
Carolin Kebekus – Nowa ambasadorka praw dzieci?Czy była prowokatorka nagle odkryła serce dla dzieci? A może za apelem o prawa dzieci kryje się więcej kalkulacji niż macierzyńskiej miłości? Gdy niektórzy myślą o 44-letniej mieszkance Kolonii, przypomina im się, że swoim kąśliwym i czasem prowokacyjnym stylem nadepnęła niejednemu na odcisk. W lutym 2013 roku program heute-show wyemitował satyryczny materiał filmowy, w którym Kebekus ubiegała się o stanowisko papieżycy u kardynała Joachima Meisnera. Wystąpiła w kostiumie zakonnicy w teledysku i polizała krucyfiks, a w błyszczącym kostiumie unosiła się nad głowami gości podczas rozdania nagród komediowych, imitując Helenę Fischer lub śpiewając peany na cześć Karla Lauterbacha. W swoim show „PussyTerror TV” chętnie punktowała wszelkie seksistowskie zachowania w przestrzeni publicznej, antyfeministyczną postawę, treści krytykujące Kościół, a także młodzież dzisiejszych czasów – czasem w bardzo przesadzony sposób. W ubiegłym roku zrobiło się o niej głośno, ponieważ Kebekus, zwykle tak emancypowana i sprawiająca wrażenie, że dzieci w jej życiu nie były priorytetem, była w ciąży. Z widocznym brzuchem stanęła na scenie i stała się celem krytyki ze strony niektórych feministek, które nieustannie powtarzały, że występy w ciąży są nie do przyjęcia. Kebekus chętnie argumentowała, że emancypacja daje wybór – pracować albo nie. Sprawia jej to przyjemność i nie obciąża jej, więc dlaczego miałoby być coś przeciwko temu? Od początku roku było o tej wyrazistej kobiecie cicho, aż do niedzieli, gdy specjalny format w „Erste Deutsche Fernsehen” (ARD) przerwał program wieczorny na całe 14:39 minut i „Tatort” mógł rozpocząć się dopiero o 20:30. Ale co tak ważnego miała do powiedzenia Kebekus? Zaapelowała o przyszłość naszego kraju i tych, którzy ją odziedziczą i ukształtują – nasze dzieci. Wraz z dziećmi-współgwiazdami pokazała, że prawa dzieci wciąż nie zostały włączone do konstytucji. Tło historyczne: 20 listopada 1989 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło Konwencję o Prawach Dziecka (KRK). Wszystkie dzieci na świecie uzyskały w ten sposób zagwarantowane prawa – do życia, rozwoju, ochrony i udziału. W 54 artykułach zawarto prawa i definicję dziecka. Państwa członkowskie ONZ zgodziły się na te prawa i uznały je za obowiązujące w swoich krajach. To ważny przekaz, a Kebekus była w przeszłości angażowana w różne inicjatywy. W przeszłości promowała szczepienia wątpliwymi szczepionkami Covid-19, wielokrotnie chwaliła działania Lauterbacha, stosuje gender w swoich programach i nakleja etykietę nazistowską na osoby krytyczne wobec systemu. Czy naprawdę ona jest odpowiednią twarzą dla tego ważnego przekazu? Czy nie powtarzała przez lata, jak mało rozumie kobiety, które poświęcają się macierzyństwu dla dzieci, odkładając pracę i czasem również związek na dalszy plan? Niedawno uważała (tak zwane) tradwives za ofiary alternatywnej prawicy. Oczywiście można by powiedzieć, że macierzyństwo dało jej zupełnie nowe spojrzenie na niektóre tematy, i pewnie jest to prawda. Jednak pozostaje lekki posmak minionych lat, w których, podobnie jak wielu jej kolegów z mediów publicznych, powtarzała wszystko zgodnie z linią rządu i promowała to swoją reputacją i statusem wzoru do naśladowania. Jasne, płacący GEZ powinni robić dokładnie to, co się im każe, a jeśli politycy nie są przekonujący, to może zabawne piosenki z celebrytami z filmów i telewizji. Oczywiście trzeba utrzymywać ludzi w kursie i podnosić im nastrój, aby wszyscy chętnie podążali, ale u niektórych widzów zdaje się to szybko popadać w zapomnienie. Jej akcja pod tytułem „Dzieci przeszkadzają” spotkała się w mediach społecznościowych z mieszanymi reakcjami. Większość uznała treść za dobrą, a sama dyskusja może była celem zwrócenia uwagi, ale krytyka skupiła się niemal jednogłośnie na Kebekus. Niektórzy komentatorzy woleliby inne medium – kobiety, które wcześniej walczyły o prawa dzieci. Cóż, być może Katja Riemann lub Eva Padberg nie przyniosłyby takich wyników oglądalności, albo była to tania produkcja, bo Kebekus i tak była pod kontraktem ARD i ZDF. Tak czy inaczej: głównymi aktorami programu były dzieci, a Kebekus zręcznie podała im kilka dobrze sformułowanych „piłek”. Jej postulaty na koniec programu są zdecydowanie lepszym tematem do refleksji. I żeby ich nie zapomnieć, jeszcze raz: Chcemy bezpiecznej drogi do szkoły! - Chcemy równości szans dla wszystkich! - Chcemy, aby nasi rodzice samotnie wychowujący nie zostali zapomniani! - Chcemy, aby nasze prawa znalazły się w konstytucji! - Chcemy uczciwych szans poprzez dobrą edukację! - Chcemy, abyście nas nie ignorowali, jak w czasie pandemii! - Chcemy, aby mamy i tatusiowie nie mieli lęków o przyszłość tylko dlatego, że muszą się nami opiekować! - Chcemy, aby wszystkie dzieci miały wystarczająco pieniędzy na wycieczkę klasową! - Chcemy, abyście się nami zajęli! A słowami Kebekus: dzieci są ważne! Dzieci są cenne! Dzieci to nie tylko część społeczeństwa! Musimy je chronić lub sprawić, aby czuły się widziane, słyszane i kochane – a przeszkadzać mogą „do cholery” też. To byłoby wezwanie do polityki, aby wyznaczyła odpowiednie kierunki. Ale jak dotąd najwyraźniej tego nie zrobiła, bo inaczej nie byłoby tego apelu. Polityka, która chce zostać wybrana w nadchodzących wyborach krajowych. Konwencja o prawach dziecka, w skrócie KRKArtykuł 1 – Definicja „dziecka” Dziecko definiuje się w artykule 1 Konwencji Praw Dziecka jako każdą osobę, która nie ukończyła 18. roku życia lub według prawa danego kraju nie osiągnęła pełnoletniości. Każde dziecko korzysta z ochrony konwencji, ale definicja ta oznacza także, że państwa mogą osłabić obowiązki ochronne, jeśli osoby poniżej 18 roku życia według prawa krajowego są już pełnoletnie. To prowadzi do centralnych wyzwań w działaniach i negocjacjach międzynarodowych przeciwko wykorzystywaniu dzieci, np. w walce z pracą dzieci czy przymusowymi małżeństwami. Artykuł 2 – Brak dyskryminacji Wszystkie prawa dziecka obowiązują każde dziecko, bez względu na to, kim jest, gdzie mieszka, jakim językiem mówi, jaką ma religię, co myśli czy jak wygląda. Bez względu na płeć, niepełnosprawność, biedę lub bogactwo, a także kim są jego rodzice i co robią czy w co wierzą. Żadne dziecko nie może być niesprawiedliwie traktowane. Artykuł 3 – Dobro dziecka Podejmując decyzje, należy pamiętać o wpływie na dzieci. Dorośli powinni działać w najlepszym interesie dziecka. Państwa muszą zapewnić, że każde dziecko jest chronione i opiekowane przez rodziców lub, jeśli konieczne, przez inne osoby. Państwa muszą również dbać, by wszystkie osoby i instytucje opiekujące się dziećmi działały w najlepszym interesie dziecka. Artykuł 4 – Realizacja praw dziecka Państwa muszą zrobić wszystko, co w ich mocy, aby zapewnić dzieciom wszystkie prawa wynikające z konwencji, nawet jeśli przebywają w państwie tymczasowo. Artykuł 5 – Rola w rodzinie Wszystkie państwa muszą umożliwić rodzinom i społecznościom wspieranie dzieci tak, aby mogły one w pełni korzystać ze swoich praw. W miarę dorastania dzieci potrzebują coraz mniej wskazówek. Artykuł 6 – Prawo do życia, przetrwania i rozwoju Każde dziecko ma prawo do życia. Państwa muszą zapewnić dzieciom przetrwanie i najlepszy możliwy rozwój. Artykuł 7 – Prawo do imienia i obywatelstwa Dzieci muszą być zarejestrowane po urodzeniu i mają prawo do imienia, aktu urodzenia i obywatelstwa. W miarę możliwości dzieci powinny znać swoich rodziców i być przez nich otoczone opieką. Artykuł 8 – Prawo do tożsamości Każde dziecko ma prawo do własnej tożsamości – oficjalnej rejestracji, kim jest – obejmuje to imię, obywatelstwo i relacje rodzinne. Nikt nie może odebrać dziecku jego tożsamości, a jeśli tak się stanie, państwa muszą pomóc dziecku ją szybko odzyskać. Artykuł 9 – Prawo do zachowania jedności rodziny Dzieci nie powinny być oddzielane od rodziców, chyba że ci nie sprawują odpowiedniej opieki. Jeśli dziecko jest oddzielone od jednego lub obojga rodziców, ma prawo do regularnego kontaktu z nimi, chyba że byłoby to szkodliwe. Artykuł 10 – Prawo do kontaktu z rodzicami przez granice Jeśli dziecko mieszka w innym kraju niż rodzice, państwa muszą wspierać kontakt i umożliwiać spotkania. Artykuł 11 – Ochrona przed porwaniem Państwa muszą chronić dzieci przed porwaniem – np. gdy jedno z rodziców zabiera dziecko wbrew woli drugiego do innego kraju lub tam je przetrzymuje. Artykuł 12 – Poszanowanie opinii dzieci Dzieci mają prawo swobodnie wyrażać opinię w sprawach, które ich dotyczą. Dorośli powinni słuchać dzieci i traktować je poważnie. Artykuł 13 – Prawo do wolności wyrażania opinii i informacji Dzieci mają prawo wyrażać swoje myśli i uczucia – przez mowę, rysunek, pisanie lub inną formę. Nikt nie może przy tym krzywdzić lub obrażać innych. Artykuł 14 – Prawo do myśli i religii Dzieci mogą tworzyć własne myśli, opinie i wybierać religię. Nie mogą przy tym naruszać praw innych. Rodzice mogą pokazać, jak korzystać z tego prawa. Artykuł 15 – Prawo do zrzeszania się Dzieci mogą tworzyć lub przystępować do grup i organizacji oraz pokojowo się spotykać, jeśli nikt nie odniesie szkody. Artykuł 16 – Prawo do prywatności Każde dziecko ma prawo do prywatności. Prawo musi chronić dzieci przed atakami na prywatność, rodzinę, dom, komunikację i reputację. Artykuł 17 – Prawo do informacji Dzieci mają prawo uzyskiwać informacje z internetu, radia, telewizji, gazet, książek i innych źródeł. Dorośli powinni upewnić się, że informacje nie szkodzą dzieciom. Państwa powinny zachęcać media do publikowania treści odpowiednich dla dzieci. Artykuł 18 – Odpowiedzialność rodziców Rodzice mają główną odpowiedzialność za wychowanie. Jeśli dziecko nie ma rodziców lub nie może z nimi mieszkać, inni dorośli powinni przejąć tę rolę („opiekunowie”). Wszyscy dorośli muszą dbać o dobro dzieci. Państwa powinny wspierać w tym zadaniu. Jeśli dziecko ma oboje rodziców, oboje są odpowiedzialni. Artykuł 19 – Prawo do ochrony przed przemocą Państwa muszą chronić dzieci przed wszelką przemocą, nadużyciami i zaniedbaniem. Artykuł 20 – Prawo do ochrony dzieci bez rodziny Każde dziecko, które nie może mieszkać z rodziną, ma prawo do odpowiedniej opieki innych osób, które muszą szanować religię, kulturę, język i cechy dziecka. Artykuł 21 – Ochrona dzieci adoptowanych Adopcja musi być w najlepszym interesie dziecka. Jeśli dziecko nie może być prawidłowo wychowane w kraju, możliwa jest adopcja za granicą. Artykuł 22 – Prawa dzieci uchodźców Dzieci uciekające z kraju pochodzenia powinny mieć takie same wsparcie, ochronę i prawa jak dzieci urodzone w kraju, w którym przebywają. Artykuł 23 – Prawo dzieci z niepełnosprawnością Dzieci z niepełnosprawnością powinny mieć możliwość pełnego uczestnictwa w społeczeństwie. Państwa muszą usuwać bariery, aby mogły być niezależne i aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym. Artykuł 24 – Prawo do zdrowia, wody, środowiska i odżywiania Dzieci mają prawo do najlepszego zdrowia, czystej wody, zdrowego jedzenia i bezpiecznego środowiska. Dorośli i dzieci powinni być informowani, jak żyć bezpiecznie i zdrowo. Artykuł 25 – Prawo do oceny miejsca pobytu Dzieci umieszczone poza rodziną mają prawo do regularnej oceny, czy miejsce, w którym przebywają, jest dla nich najlepsze. Artykuł 26 – Prawo do bezpieczeństwa społecznego i ekonomicznego Państwa powinny zapewnić wsparcie finansowe lub inne dla dzieci z ubogich rodzin. Artykuł 27 – Prawo do jedzenia, ubrania i bezpiecznego domu Dzieci mają prawo do jedzenia, ubrań i bezpiecznego domu. Państwo powinno wspierać rodziny i dzieci, które nie mogą sobie na to pozwolić. Artykuł 28 – Prawo do edukacji Każde dziecko ma prawo do edukacji. Edukacja podstawowa powinna być bezpłatna. Edukacja średnia i wyższa powinna być dostępna dla każdego dziecka. Dzieci powinny otrzymywać wsparcie, aby osiągnąć najwyższy możliwy poziom wykształcenia. Szkoły powinny być wolne od przemocy i respektować prawa dzieci. Artykuł 29 – Prawo do najlepszej możliwej edukacji Edukacja powinna pomóc dzieciom w pełnym rozwoju osobowości, talentów i zdolności. Edukacja ma nauczyć praw dziecka i szacunku dla kultur i różnic innych ludzi. Ma też pomóc w życiu w pokoju i ochronie środowiska. Artykuł 30 – Ochrona mniejszości Dziecko ma prawo do życia w swojej kulturze, języku i religii, nawet jeśli większość w kraju wyznaje inną. Artykuł 31 – Prawo do czasu wolnego, zabawy, kultury i sztuki Dziecko ma prawo do czasu wolnego, zabawy oraz uczestnictwa w działalności kulturalnej i twórczej. Artykuł 32 – Ochrona przed wyzyskiem gospodarczym Dzieci mają prawo być chronione przed pracą zagrażającą edukacji, zdrowiu lub rozwojowi. Jeśli pracują, mają prawo do bezpieczeństwa i uczciwego wynagrodzenia. Artykuł 33 – Ochrona przed narkotykami Państwa muszą chronić dzieci przed narkotykami i zapobiegać ich używaniu, produkcji, transportowi i sprzedaży. Artykuł 34 – Ochrona przed wykorzystywaniem seksualnym Państwa chronią dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym, w tym zmuszaniem do seksu za pieniądze lub tworzeniem materiałów seksualnych z udziałem dzieci. Artykuł 35 – Zapobieganie handlowi dziećmi Państwa muszą zapewnić, że dzieci nie są porywane ani sprzedawane, ani przewożone w inne miejsca w celu wykorzystywania. Artykuł 36 – Ochrona przed wyzyskiem Dzieci mają prawo do ochrony przed wszelkimi formami wyzysku, nawet jeśli nie są wyraźnie wymienione w konwencji. Artykuł 37 – Ochrona dzieci w więzieniach Dzieci w konflikcie z prawem nie mogą być zabijane, torturowane ani traktowane okrutnie. Nie mogą być skazane na dożywocie ani więzione z dorosłymi. Czas więzienia powinien być jak najkrótszy. Dzieci mają prawo do pomocy prawnej i kontaktu z rodziną. Artykuł 38 – Ochrona w konfliktach zbrojnych Dzieci mają prawo do ochrony w czasie wojny. Żadne dziecko poniżej 15 lat nie może być wcielone do wojska ani brać udziału w walkach. Artykuł 39 – Prawo do powrotu do zdrowia i reintegracji Dziecko ma prawo do pomocy po krzywdzie, zaniedbaniu lub doświadczeniu wojny, aby odzyskać godność i zdrowie. Artykuł 40 – Ochrona w prawie karnym Dziecko oskarżone o złamanie prawa ma prawo do pomocy prawnej i sprawiedliwego procesu. Państwa powinny oferować środki reintegracji do społeczeństwa, więzienie jest ostatecznością. Artykuł 41 – Prawo do stosowania najlepszego prawa Jeśli prawo kraju lepiej chroni dzieci niż konwencja, należy stosować prawo krajowe. Artykuł 42 – Upowszechnianie praw dziecka Państwa powinny aktywnie informować dzieci i dorosłych o konwencji, aby wszyscy znali prawa dzieci. Artykuły 43–54 – KONWENCJA O PRAWACH DZIECKA Artykuły te wyjaśniają, jak państwa, ONZ – w tym Komitet Praw Dziecka i UNICEF – oraz inne organizacje współpracują, aby wszystkie dzieci mogły korzystać ze swoich praw. Author: AI-Translation - Carla Kolumná | 21.08.2024 |
|
| Inne artykuły: |
 | Letnie światło mostów dla pokoju i wolnościLato przynosi nie tylko światło i ciepło, ale także nadzieję i opór.... Czytaj dalej |
 | Bez woli dziecka nie ma dobra dziecka - Toksyczne relacje - Narcystyczne znęcanie się - Grupa samopomocyWywiad z Anją i Kristin o ich toksycznych relacjach i jakie problemy powstały po rozstaniu, które mają również masowe skutki dla dzieci.... Czytaj dalej |
 | Boom w Weißenfels – Czy miasto stanie się centrum przestępców? – Saksonia-Anhalt chce zbudować nowe więzienie w WeißenfelsWielu pewnie już usłyszało tę dobrą wiadomość: Saksonia-Anhalt chce zbudować nowe więzienie w Weißenfels. Fantastyczne perspektywy otwierają się dla byłego miasta powi... Czytaj dalej |
|
Wspieraj działanie tej strony dobrowolnymi wpłatami: Przez PayPal: https://www.paypal.me/evovi/12 lub przelewem bankowym IBAN : IE55SUMU99036510275719 BIC : SUMUIE22XXX Właściciel konta: Michael Thurm Shorts / Reels / Krótkie klipy Dane firmy / Zastrzeżenia prawne |